دست روزگار

ای که آغوشت محکم ترین پناهگاه است،

گرم ترین و خوش بو ترین

ای که آغوشت ضخیم ترین حصار امنیت است،

لطیف ترین و پر احساس ترین،

ای شمارنده تپش های قلبم،

و ای با خبر از لغزش های خفیف دلم،

چه عذاب هلناکی است ترس!

و جه شکنجه مرموزیست اضطراب!

ترس از هزاران خطر آماده ی اتفاق و

اضطراب در میان انبوه چه کنم ها!

     چه شدن ها!

پس در آغوشم بگیر

که آغوش تو امنیت

مطلق است.